KASBGA DOIR PAREMIALARNING LINGVOKULTUROLOGIK XUSUSIYATLARI
Abstract
Kasbga doir paremialarning lingvokulturologik xususiyatlariga to’xtalib o’tishdan oldin paremiallar o’zi nima? degan savol tug’ilishi tabiiy.
Paremiyalar – xalq donoligini o‘zida mujassam etgan qisqa va mazmunli iboralardir. Ular maqollar, matallar, hikmatli so‘zlar va qanotli iboralar shaklida bo‘lib, muayyan madaniyat, an’ana va kasbiy tajribani aks ettiradi. Kasbga doir paremiyalar esa kishilarning mehnat faoliyati, kasbiy tajriba va axloqiy qadriyatlariga bog‘liq bo‘lib, turli xalqlarning ishga, hunarga, ustoz-shogird munosabatlariga bo‘lgan qarashlarini ifodalaydi.
References
1. Abduazizov A. (2007). Tilshunoslikka kirish. Toshkent: O‘zbekiston Milliy universiteti nashriyoti.
2. G‘ulomov M. (2010). O‘zbek xalq maqollari va ularning lingvokulturologik xususiyatlari. Toshkent
3. Karimov I. (1995). Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. Toshkent: Ma’naviyat.
4. Nazarov A. (2008). O‘zbek tili va madaniyati. Toshkent: O‘zMU.
5. Rasulov M. (2015). Til va madaniyat munosabatlari. Samarqand: SamDU.
6. Sodiqova D. (2019). O‘zbek maqollari va ularning milliy mentalitetdagi o‘rni. Toshkent: Fan va texnologiya.
7. Muminov N. (2012). Paremiyalarning lingvistik va psixolingvistik xususiyatlari. Toshkent.
8. Proxodov A. V. (1989). Пословицы и культура народов мира. Москва: Наука.
9. Alefirenko N. F. (2010). Лингвокультурология: Теоретические и прикладные аспекты. Москва: Изд. центр «Академия».
10. Paremiologik tadqiqotlar – O‘zbek va jahon xalqlari maqollariga oid internet maqolalar va dissertatsiyalar.
11. Трубецкий Н.С. Поведения и мышления к языку. – М.,1960.
12. Maслова В.В. Лингвокультурология в системе гуманитарного знания / Критика и семиотика. – М.,1987.
13. V.Gumboldtning til va shaxs haqidagi fikrlari to‘g‘risida qarang: Nurmonov A. Ovrupoda umumiy va qiyosiy tilshunoslikning maydonga kelishi. Nurmonov A.Tanlangan asarlar.2- jildlik.– Toshkent: Akademnashr, 2012.
14. Maслова В.В. Лингвокультурология в системе гуманитарного знания / Критика и семиотика. – М.,1987.
